portretfoto met visagie door katinka jarabik

Echte Schoonheid zit van binnen

Schoonheid zit minder in uiterlijk dan je denkt.

Waarom schoonheid niet altijd aan uiterlijk gebonden is..

De ochtend na …

Gisterenavond, vlak voor het naar bed gaan, zie ik op facebook een post die mij de tranen in mijn ogen bezorgde. Het was een post van Rafaella die ik nu 2 keer gefotografeerd heb. Het legt heel mooi uit waarom ik werk zoals ik werk. Want hier gaat het voor mij in de essentie om. “Schoonheid kan van buiten zichtbaar zijn, maar zit eigenlijk diep van binnen”. Nee niet om met iedereen zo diep te gaan. (vaak is daar de tijd te beperkt voor) Maar iemand in staat stellen zichzelf te gaan waarderen of herwaarderen. Iemand in staat stellen de negativiteit om zich heen op waarde te schatten en ditzelfde te doen met de positiviteit en schoonheid om zich heen.

Ik denk dat ik beter de post van Rafaella Ollargiu hier kan kopiëren en verder mijn mond kan houden.

Rafaella verteld: Bij deze foto hoort een verhaal… en daarom ben ik zo ongelofelijk trots op mijzelf en op deze foto:

fotoshoot,fotostudio,dnf-style,geleen,limburg,fotograaf,artistiek,portret,schoonheid

Die ochtend…

Ik ontving een bericht van een totaal onbekende en dat bericht kort maar krachtig gezegd, had zo’n impact op mij dat ik er helemaal van over mijn toeren was. Ik werd zo de grond ingeboord door die persoon, en die persoon schreef mij eens even hoe lelijk ik wel niet was, dat ik niks voorstelde, dat ik let op die persoon kent mij niet eens dat ik niet zo’n kapsones moest hebben want ik en mijn foto’s waren ….. En als klap op de vuurpijl werd me ook nog eens geschreven dat ik een bitch was.

Die middag had ik dus een fotoshoot, en ik zat totaal niet lekker in mijn vel door het hele gebeuren. Ik was terneergeslagen dat iemand zo gemeen kon zijn om mij zo te vernederen. Eenmaal daarbinnen, probeerde ik dus de schijn op te houden maar daar prikte Frenk al snel doorheen. En voor ik het wist volgde er een gesprek, een gesprek wat ik op vandaag nooit meer zal vergeten. Een gesprek die ik op vandaag nog altijd naar boven haal als ik weer eens in een dipje zit.

In eerste instantie dacht ik what the fuck gebeurd hier nu, en ik zei dus ook letterlijk dat ik het ECHT niet leuk vond wat er gebeurde. Tranen met tuiten heb ik gehuild, toen zei Frenk op een gegeven moment: We hoeven de fotoshoot nu niet te doen, we doen hem wel een andere keer want denk niet dat je nu in staat bent om de fotoshoot met een goed resultaat neer te zetten. Ik weet even de letterlijke woorden niet meer maar zoiets in die trend. Ja dat moet je tegen Raffie zeggen, niks ervan, ik zou wel eens laten zien wat ik kon.

De fotoshoot

Voor deze fotoshoot was ik dus helemaal op, gebroken, verdrietig, kwaad en gefrustreerd. Dat breken heeft uiteindelijk tot deze foto geleid en daar ben ik zo supertrots op. Op een gegeven moment zei Frenk: nu wil ik dat je aan al die mensen denkt die zeggen dat je niks bent, dat je lelijk bent, dat je dit en dat bent en toen bloeide ik open, toen kwam mijn kracht en dacht ik: wacht maar eens ik laat jou, jou en jou en jullie allemaal eens wat zien… en tada daar kwam deze foto uit.

Dit verhaal zit achter deze foto. denk dat verder tekst en uitleg overbodig is.

geschreven door Rafaëla Ollargiu 

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.